(Klik hier voor deel 1)
Black Angus XL Argentinisches Steakhouse – Keulen
Niet alleen is dit varken voor niets gestorven, maar het kreeg nog een trap na. Spareribvlees met de consistentie van schoenleer –het kan.
Ik ben na drie à vier ribjes gestopt. Aanvankelijk wilde ik dapper nog een poging doen tot een paar happen meer van deze gortdroge vleesbiscuit. Ik bleef een paar minuten vechten om het taaie spul van het bot te raggen, terwijl teleurstelling en fascinatie om de overhand streden en uitmondden in een hartgrondig HOE DAN???
Toen gaf ik op, voordat mijn bestek me een proces aan zou doen. Het gekartelde, doorgewinterde steakmes, dat al een hele carrière aan vlees achter de rug had en alles al gezien dacht te hebben, lag huilend op mijn bord en wilde er verder niet over praten.
Helaas ben ik zo iemand die in restaurants niet over het eten durft te klagen, tenzij er echt een stuk plastic of een bos haar in zit. Toen de ober dus langskwam om te vragen of alles naar wens was en een bezorgde blik op mijn grotendeels onaangeroerde bord wierp, kwam er niet meer dan een klein, blozend 'nee' uit.
Nou ja, toen kreeg ik een gratis cappuccino.
Foto door Eukalyptus via Pixabay
Reactie plaatsen
Reacties